Goedemiddag volgers, vandaag moet deze Galera Maduro El Lector (fancy naam voor een Toro) eraan geloven.
Weinig voorspel bij deze sigaar. Meteen flink kruidig en houtachtig. Het is maar goed dat ik in het Nederlands twitter, anders moest er een slotje op.
De kruidigheid trekt vrij snel weg dus ja, dan blijven de houtsmaken over. Niet echt mijn ding.
Aan het begin van het tweede deel komen er plantaardige en nootachtige smaken bij. Maar vrij snel daarna is het weer terug naar de houtachtige basissmaak.
De constructie van deze sigaar is overigens voortreffelijk. Trek niet te licht of te zwaar, probleemloze brand, mooie witte askegel met veel witte bolletjes.
Die witte puntjes zijn restjes olie die naar buiten gedrukt worden tijdens de fermentatie. Je komt ze vaak tegen in maduro-dekbladen, zoals deze sigaar heeft. Als je goed kijkt, zie je ze ook al op het dekblad zitten voordat je rookt.
Mijn telefooncamera kan helaas niet ver genoeg inzoomen om het te laten zien, dus jullie zullen me moeten geloven. Of zelf eens een keer een sigaar met een ruw maduro-dekblad roken.
In het Engels noemen ze zo'n dekblad "toothy". In de rest van de wereld zeggen we gewoon dat het dekblad "grof" of "ruw" is. De olierestjes zouden wij "granulaat" noemen. Maar dat heb ik nog nooit een sigarenroker horen zeggen.
Het derde deel brengt wat romigheid met wat kruiden en andere plantaardige smaken. Dat is meer naar mijn zin.
Er zit aardig wat venijn in de staart van deze Galera. Sterke, gepeperde koffiesmaken, en ook wat leer en een zware, aardse ondertoon. Onlangs las ik een oude review terug van meer dan tien jaar geleden, en toen was een Mexicaans San Andres dekblad nog slappe hap. Dat kan je van deze niet zeggen.
Eindoordeel: niet mijn favoriete Galera omdat ik niet zo'n fan ben van dit smaakprofiel, maar objectief gezien een hele goeie sigaar met sterke smaken en een mooie ontwikkeling.