Vandaag rook ik een Gilbert de Montsalvat 15 Years, formaatje Gran Toro. Hij werd in een beperkte oplage gemaakt in de Casa Carrillo fabriek in de Dominicaanse Republiek. In deze sigaar zijn alleen Nicaraguaanse tabakken gebruikt maar omdat 'ie in de Dominicaanse Republiek gerold is, geldt het toch als Dominicaanse sigaar.
De eerste smaken zijn flink houtachtig maar wel aangenaam, niet scherp. Na twee centimeter zwakt het houtachtige wat af en wordt de sigaar wat milder, romiger lijkt het wel.
De levensgeschiedenis van Gilbert leest als een who is who van de twintigste eeuw. Linkje voor de liefhebbers van grote lappen tekst zonder alinea's.
De houtachtige smaken gaan langzaam over in wat meer plantaardige smaken met een heel licht pepertje. Delicate balans van milde smaken. De trek vind ik net iets te licht. Het lijkt net alsof er weinig rook uitkomt, maar dat is helemaal niet het geval. Ik krijg daardoor de neiging om sneller te gaan roken, zit al zowat op de helft.
De smaken lijken wat donkerder te worden maar het milde karakter van deze sigaar geeft zich niet zomaar gewonnen. Ik proef wat dierlijke smaken en de peper wordt sterker.
Vooral leer en peper nu. Eindelijk kan ik geloven dat het Nicaraguaanse tabak is.
Het pepertje is met de noorderzon vertrokken, om plaats te maken voor romige smaken met een licht geroosterd accent. Hele fraaie ontwikkeling zit er in deze sigaar.
De finale bestaat uit peper (jawel, daar is 'ie weer) en hele vettige, dierlijke smaken. Een waardig einde voor deze mooie sigaar.
Eindoordeel: een geweldige sigaar met veel afwisseling die mooi opgebouwd wordt van soepel en mild naar stevig en zwaar - maar niet te zwaar, altijd in balans. Topper.