Een rib uit mijn lijf. Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen: de Padron 1926 #6. 1926 verwijst naar het geboortejaar van José Padron, de oprichter van het merk. Er is ook een 1964 serie, het oprichtingsjaar van de firma.
Deze Padron rookt echt als een schoorsteen. Het begin was erg zacht maar na een minuut of 10 explodeert er uit het niets een koffiebom.
De koffie maakt snel plaats voor een licht pepertje met een subtiel zoetje. Lekker veel dynamiek. De koffie komt terug en het pepertje neemt in kracht toe. Wat zullen we hier eens bij drinken? Een verticale Bowmore-tasting misschien? De daad bij het woord gevoegd:
De Bowmore 12yo drinkt makkelijk weg en rondt de geroosterde smaken in de Padron wat af. Brengt ook het zoetje in de sigaar wat naar voren. Na de afdronk van de Bowmore 12yo smaakt de Padron naar snoepgoed. Een mond vol gummibärchen, dat idee. De Padron brengt juist het fruitige in de Bowmore naar boven, waarbij de turf wat naar de achtergrond verschuift. Uitstekende combinatie.
De Padron 1926 smaakt nu fenomenaal; zoete en geroosterde smaken gaan naadloos in elkaar over, met een prettige tinteling achter in de mond. De Bowmore 15yo is wat donkerder van kleur en is zoeter dan de 12yo. Ook de turfsmaak is wat sterker maar niet dat sterke jodium-achtige.
De combinatie met de Padron is bij de 15yo heel anders dan bij de 12yo. Sigaar en whisky gaan niet echt in elkaar over. Ze versterken elkaars eigen karakter juist, twee kemphanen die niet voor elkaar willen onderdoen. Vooral koffie in de sigaar nu.
De trek van de Padron, die al aan de lichte kant was, wordt nog lichter. Meestal is het andersom maar de constructie van deze is vlekkeloos.
De Bowmore 18yo zit qua kleur tussen de 12 en de 15yo in. For what it's worth, want de kleur wordt met kleurstoffen geëgaliseerd. De Bowmore 18yo is precies wat je van een Islay verwacht. Sterkste turfsmaak van het trio, misschien net iets te veel voor de Padron 1926.
Met het bandje eraf heeft de Padron de neiging iets te tunnelen; blijkbaar houdt zo'n bandje toch wat vocht vast op het dekblad. De geroosterde smaken overheersen nu in de sigaar, met accenten van zoethout en salmiak. Zelden zo'n veelzijdige sigaar geproefd.
Eindoordeel: de Padron 1926 #6 was fenomenaal, de whiskies uitmuntend maar de som was vanmiddag groter dan de delen.