Na veel gedoe eindelijk in NL verkrijgbaar: de Berger & Argenti Entubar. Aan deze sigaar zit een vreemd voetje dat geen functie lijkt te hebben. Bij het aansteken helpt het tenminste niet. In het dekblad van mijn exemplaar zit ook nog eens een joekel van een scheur. Als dat maar goed gaat.
Subtiliteit en finesse kan de meeste Amerikaanse sigarenmakers niet verweten worden. Ook dit is weer een joekel van een ding (ringmaat 64). De trek is aan de zware kant, wat ik normaal niet storend vind maar als de sigaar zo dik is, krijg je er pijn van aan je kaak.
De eerste smaken kan ik maar moeilijk plaatsen. Iets kruidigs met een metalig bijsmaakje.
Het dekblad is ontploft en de brand is scheef maar het omblad houdt stand, zodat de sigaar gelukkig nog rookbaar is. Het omblad is een stevig tabaksblad dat het binnengoed bij elkaar houdt. Daar omheen gaat het dekblad, dat het aanzien en de smaak van de sigaar bepaalt. Het omblad heeft ook wel smaak, maar minder. Het is vooral functioneel en stevig genoeg om heel te blijven tijdens het rollen. Ombladen komen meestal van de bovenkant van de tabaksplant.
Qua smaak gebeurt er niet veel bij deze Entubar. Het blijft vooral kruidig, met heel af en toe een hint van zoetigheid. De smaak blijft wel lang hangen in de mond en ontwikkelt zich daar ook een beetje door. Een beetje zoals een goeie whisky.
De Entubar begint me een beetje te vervelen. Anderhalf uur zonder smaakontwikkeling is gewoon te lang. Toch nog een verrassing: op de binnenkant vh bandje staat uitleg over de aparte manier waarop de sigaar gerold is.
Eindoordeel: het Is best een aardige sigaar, zij het wat vlak, maar geen twee uur van mijn tijd en geen twaalf euro waard naar mijn bescheiden mening.
