Bones is een andere naam voor domino's (het spel, niet de pizza), dat nogal populair lijkt te zijn onder sigarenmakers (zie het filmpje van gisteren). Blind Hughie is een variant waarbij de spelers de dominostenen van tevoren niet mogen bekijken.
Deze Bones heeft een Connecticut Broadleaf dekblad, een Connecticut Shade omblad en binnengoed uit Nicaragua, de Dominicaanse Republiek en Honduras. Overal waar nog wat tabak over was, zeg maar.
De sigaar begint verrassend zoet, met daarbij wat plantaardige en licht kruidige smaken. Dat is nog eens een binnenkomer. Hij is ook redelijk strak gerold waardoor de trek wat aan de zware kant is. Als dat maar geen ellende gaat opleveren.
De Blind Hughie blijft lang zoet maar de kruidigheid begint heel langzaam de overhand te krijgen. Gelukkig maar. Ik weet niet waarom, maar ik verbind zoetigheid toch altijd met goedkope sigaren. Heel erg spannend is het vooralsnog niet. Wel een fijne kruidige smaak maar al een kwartier geen enkele afwisseling of ontwikkeling.
In het laatste deel zijn de smaken overwegend kruidig en nootachtig. Deze sigaar staat te boek als zware jongen maar ik merk het niet. Het lijkt wel alsof Hughie deze opmerking gehoord heeft, want ineens komt er een hele bak peper en koffie over me heen. Kom maar op, zeg ik dan.
Hoewel de smaken in het laatste deel - koffie, peper, leer - inderdaad flink sterk zijn, zit er ook nu weinig variatie in.
Eindoordeel: een hele fijne sigaar met veel smaken maar weinig dynamiek. Echt zo'n sigaar om ondertussen iets anders te doen. Domino's spelen bijvoorbeeld.