Het derde bandje is huisvlijt van de importeur. Daarmee beschadig je het dekblad, kappen met die onzin dus.
De eerste houtachtige smaken dienen zich vrijwel direct na het aansteken aan. De PDR laat er geen gras over groeien. Ik heb nu al een goed gevoel over deze sigaar, ook al verwacht ik zometeen een dekblad-explosie. Veel smaken, ook al zijn die nog wat zwak. De explosie blijft gelukkig beperkt tot een klein plofje. Dit in tegenstelling tot de vele smaken die ik proef.
In het tweede deel zet de pepersmaak goed door. Daarbij af en toe een zoetje en hier en daar wat leer en een beetje kruiden. Topsigaar hoor! Gaandeweg het tweede deel zakken de smaken een beetje weg. De leer-smaak blijft het meest constant, ben ik niet gewend van een Dominicaan.
In het derde deel komt het pepertje weer terug, en voor het eerst nu ook een beetje koffie op de achtergrond. Deze sigaar had een pigtail. Bij het opleggen van het dekblad wordt dan aan het uiteinde een soort knoop gelegd. Dit zie je vaak bij lancero's en er wordt beweerd dat de eerste varkensstaartjes aan de persoonlijke sigaren van Fidel Castro werden gedraaid. Persoonlijk vind ik ze wel makkelijk want je hebt dan geen knipper nodig. Gewoon het staartje eraf bijten en je hebt de perfecte opening.
Ook aan de voet van de sigaar was het dekblad een beetje bij elkaar gefrutseld.
Met al die toestanden wordt het aansteekritueel lekker lang: extra bandje verwijderen, voet knippen, pigtail bewonderen, nog eens knippen.
Eindoordeel: dat was een heerlijke sigaar die heel goed aansluit op mijn persoonlijke smaakprofiel.
